I am a passport size photo நான் ஒரு பாஸ்போர்ட் சைஸ் போட்டோ ( English And Tamil )

 I am a passport size photo. For the sole reason of being brief and precise, my world has been shrunk to a single centimeter. But the truths I have seen... they are a shadow world stretching for kilometers.

I am pasted here, a permanent prisoner of a tiny square on the third page of the passport. The only world surrounding me is the pale paper and the oily residue of the fingerprints of the man who wears me (Name: Sheejo).

Regulations have drawn an iron curtain over me: the face must be centered, the ears visible, and the eyes devoid of any emotion. I am mere data. It takes only a few seconds to create me. But those three seconds I have frozen—when Sheejo sat before the studio’s white screen—are the gateway to the shadow world.

Sheejo’s eyes stared firmly at the camera. But what I saw in my centimeter glass jar were three kilometers of night scenes lingering at the corner of his eyes. It was a fog-laden road he had recently walked down. It was on that road that he had crumpled and discarded his old identity, his old name. A car lay overturned at the roadside. Yes, the face is calm now, but the sound of that car crash I witnessed still vibrates in my air.

He is traveling to a new country, with a new name. The purpose of this new passport is to signify a false beginning that is brief and precise.

As the official stamped the document, I was covered for a few moments by Sheejo's index finger. In those few seconds, I knew: I, who appears innocent within a one-centimeter frame, am actually bearing the image of a kilometer-long secret killer.

In my small world, I am the messenger of a shadow world I will never travel. Brevity is my form; precision is my requirement; but secrecy is my life.

நான் ஒரு பாஸ்போர்ட் சைஸ் போட்டோ. சுருக்கமாகவும், துல்லியமாகவும் இருக்க வேண்டும் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக, எனது உலகம் ஒரு சென்டிமீட்டருக்குள் சுருக்கப்பட்டுவிட்டது. ஆனால், நான் பார்த்த உண்மைகள்... அது கிலோமீட்டர் கணக்கில் விரியும் நிழல் உலகம்.

நான் இங்கு, கடவுச்சீட்டின் மூன்றாவது பக்கத்தில், ஒரு சிறிய சதுரத்தின் நிரந்தரக் கைதியாக ஒட்டப்பட்டிருக்கிறேன். என்னைச் சுற்றியுள்ள உலகம் என்பது வெளிறிய காகிதமும், என்னை அணிந்திருக்கும் இந்த மனிதனின் (பெயர்: ஷீஜோ) கைரேகைகளின் எண்ணெய் பிசுக்கும் மட்டுமே.

விதிமுறைகள் என்மீது ஒரு இரும்புத் திரையை இழுத்துவிட்டன: முகம் நடுவில் இருக்க வேண்டும், காதுகள் தெரிய வேண்டும், கண்களில் எந்த உணர்ச்சியும் இருக்கக்கூடாது. நான் வெறும் தரவு. என்னை உருவாக்குவதற்குச் சில வினாடிகள் போதும். ஆனால், நான் உறைந்து வைத்திருக்கும் அந்த மூன்று வினாடிகள்—ஷீஜோ ஸ்டூடியோவின் வெள்ளைத் திரைக்கு முன் அமர்ந்தபோது—அவைதான் நிழல் உலகத்தின் வாயில்.

ஷீஜோவின் கண்கள் கேமராவை உறுதியாகப் பார்த்தன. ஆனால், என் சென்டிமீட்டர் கண்ணாடிக் குடுவையில் நான் கண்டது, அவனது கண்களின் ஓரத்தில் ஒதுங்கியிருந்த மூன்று கிலோமீட்டர் தூர இரவின் காட்சிகள். அது, அவன் சமீபத்தில் நடந்து வந்த ஒரு பனிமூட்டமான சாலை. அந்தச் சாலையில்தான் அவன் தன் பழைய அடையாளத்தை, பழைய பெயரைக், கசக்கி எறிந்துவிட்டு வந்தான். அந்த ஓரத்தில் ஒரு கார் கவிழ்ந்து கிடந்தது. ஆம், அந்த முகம் இப்போது அமைதியாக இருக்கிறது, ஆனால் நான் பார்த்த அந்தக் கார் விபத்தின் சத்தம் இன்னும் என் காற்றில் அதிர்ந்துகொண்டிருக்கிறது.

அவன் ஒரு புதிய நாட்டிற்குச் செல்கிறான், ஒரு புதிய பெயருடன். இந்தப் புதிய கடவுச்சீட்டின் நோக்கம், சுருக்கமாகவும், துல்லியமாகவும், பொய்யான ஒரு துவக்கத்தைக் குறிப்பது.

அதிகாரி முத்திரையிடும்போது, நான் சில நொடிகள் ஷீஜோவின் ஆள்காட்டி விரலால் மூடப்பட்டேன். அந்தச் சில நொடிகள் எனக்குத் தெரிந்தது: ஒரு சென்டிமீட்டர் பிரேமுக்குள் ஓர் அப்பாவியாக இருக்கும் நான், உண்மையில் ஒரு கிலோமீட்டர் ரகசியக் கொலைகாரனின் பிம்பத்தைத் தாங்கி நிற்கிறேன்.

எனது சிறிய உலகில், நான் ஒருபோதும் பயணிக்காத நிழல் உலகத்தின் தூதராக இருக்கிறேன். சுருக்கம் எனது வடிவம்; துல்லியம் எனது தேவை; ஆனால் ரகசியம் எனது வாழ்க்கை.